Correr con Asma

Fa temps que volia escriure un article sobre que implica patir Asma sent un corredor, ja que és una malaltia que m’afecta directament. Hace tiempo que quería escribir un artículo sobre que implica sufrir Asma siendo un corredor, ya que es una enfermedad que me afecta directamente. Jo us parlaré amb com m’afecta a mi, ja que cada cas és un món, i que faig jo per compaginar-lo amb l’esport. Yo os hablaré con como me afecta a mí, ya que cada caso es un mundo, y que hago yo para compaginarlo con el deporte. Disculpeu si en algun moment faig una mica de broma, però és millor prendre-s’ho així… Disculpad si en algún momento hago un poco de broma, pero es mejor tomárselo así ...

El asma, para los que no lo sepáis, es una enfermedad que básicamente te tapa las vías respiratorias, con lo que te quedas sin aire. Una putada, vaya. Más abajo tenéis una figura donde podréis ver exactamente que es lo que pasa a nivel fisiológico, pero aquí no voy a hablar de eso. Simplemente tened en vuestra mente la imagen de que queréis respirar y alguien te está tapando la boca con una mano, pero que eso que os digo os está pasando dentro de vuestro pulmones. ¿A que mola?

Yo tengo asma desde nacimiento. Cuando era pequeño me afectaba digamos que cuando le daba la gana: cuando hacía deporte, cuando cambiaba de casa (vacaciones, hoteles, fines de semana…), y no siempre, o cuando sin ningún motivo aparente me cogía. Así estuve hasta los 17, 18 años, donde prácticamente me desapareció por completo (progresivamente). No fue hasta hace un par de años que volvió a aparecerme, aunque de una forma diferente. Por suerte, mi asma siempre ha sido "flojito", lo que me imposibilita hacer deporte por falta de aire cuando tengo, pero no me obliga a ir al hospital correnos (en coche, vaya, porque corren no llego…). Sólo una vez necesité que me conectaran con una bombona de esas de oxígeno (y no sé qué más llevaba que terminé con una sensacion «rara») porque tenía un ataque fuerte.

De pequeño tomaba un jarabe repugnante, asqueroso y no sé como más definirlo, que además tardaba una eternidad en hacerme efecto. No fue hasta los 10 años o así que apareció el famoso Ventolín Inhalador, y el cambio fue sustancial. Este medicamento es un broncodilatador. Esto quiere decir que relaja los músculos de los bronquios y permite que entre más aire (vaya, que entre, que ya es mucho).

Algunos compañeros me han hecho algunos comentarios sobre que no vale doparse ... Y es cierto que hay algunos corredores que no tienen ninguna enfermedad respiratoria, los que llamaré idiotas, y que usan el Ventolín para mejorar su capacidad pulmonar. A ver, somos corredores populares !!! Usar el Ventolin para intentar arañar unos segundos es de burros, y más cuando tiene efectos adversos, pero cada uno con su conciencia.

Ataque de asma-ilustración NIH

También hay algo que me gustaría dejar muy clara. Una persona que no tiene asma, y se toma el Ventolín, sí es cierto que mejorará su capacidad pulmonar temporalmente (allá él, aparte de que sí es dopaje en este caso). Una persona que tiene un ataque de asma y se toma el Ventolín (evidentemente en este caso no se considera dopaje), lo que conseguirá es tener una capacidad pulmonar normal con suerte, ya que la enfermedad no la cura el Ventolín, simplemente la esconde. En mi caso, por ejemplo, lo que me pasa es que el asma me tapona los alvéolos más pequeños, dejándolos inoperativos, y si va a más, pues los bronquios. Con el Ventolín se abren las vías de aire, pero lo que está taponado por los mocos a bajo nivel, está taponado. Dejo de ahogarme, básicamente, pero no respiro mejor que si no tuviera nada de asma.

Actualmente yo tengo un tipo de asma que sólo se manifiesta cuando hago deporte (AIE), y no siempre. Bueno, no es cierto del todo, ya que cuando me sale por culpa del deporte realmente es porque ya lo tengo de base, pero es tan flojo que no me lo noto si no hago respiraciones muy forzadas. Por tanto, no lo tengo siempre, y por lo que he podido comprobar, depende mucho de la época del año. Básicamente, cuando hace frío, y si encima el ambiente es muy seco y con contaminación, entonces me da una ostia. Claro, viviendo en Barcelona o en el área metropolitana, esto es un desastre. Seguramente en Barcelona ya estaría en la UCI, jajaja, pero donde estoy el grado de contaminación es algo menor y eso para un poco el golpe.

Bàsicament, durant 6 mesos de l’any no necessito cap tipus de medicació. Corro i no tinc res de res. Ara bé, la resta de l’any, pel que estic comprovant, doncs depèn. Com que no m’agafa sempre que corro, el que faig al principi es anar amb el ventolín “a la motxilla”. Si m’agafa, me’l prenc, i sinó, doncs res. De fet, més d’un cop, si l’atac no es massa bestia, intento córrer sense medicar-me i és com una mena d’entrenament de muntanya, però acabo molt adolorit i massa bo no deu ser…

La cursa de San Antonio fue un ejemplo de Ventolín por ataque inesperado. Lo que no hago nunca, que es algo que recomiendan algunos médicos, es tomar Ventolín como prevención antes de correr. Es un medicamento "chungo" , y yo de vosotros no lo haría. Es cierto que al no hacerlo, lo que pasa es que "pierdo segundos" ya que durante 2 o 3 km estoy corriendo con falta de oxígeno, pero me importa una M. También es cierto que si me coge un ataque en una carrera de 5 Km, donde la intensidad es más fuerte, casi no hay tiempo ni de que actue el medicamento (y me ha pasado, sin ir más lejos este sábado).

Cuando empiezo a detectar que casi es cada vez que corro que tengo asma fuerte, entonces ya tengo que cambiar de táctica, y como el Ventolín no es muy bueno para la salud, paso a hacer caso al médico y me empiezo a tomar el Symbicort. Este medicamento tiene unos efectos diferentes que el Ventolín. Es un medicamento que en mi caso tengo que tomar una vez al día, y que reduce la inflamación de los pulmones, y a la vez dilata un poco los bronquios. No es como el Ventolín que tiene efecto inmediato para cuando tienes un ataque, sino que es para controlar el asma. El problema es que es un coñazo tomarlo cada día, y nunca sé cuándo puedo dejar de usarlo. Si fuera por algunos médicos, debería usarlo siempre, pero no es cierto. En el caso del Symbicort, para que veáis que es más flojo, no se considera dopaje siempre y cuando no tengas que hacer más de dos inhalaciones por día (yo hago una).

Volviendo con los idiotas, no tome Symbicort si no tiene asma, no ganaréis nada de nada ... Con el Ventolín es de burros, sí, pero con el otro que además es para tratar la enfermedad, que se debe tomar cada día , y que no incrementa la capacidad pulmonar como el Ventolín debe ser, perdonad la expresión, tonto del culo.

Algo muy interesante y curioso es que a nado nunca he tenido asma. Lástima que nadando soy tan bueno como una tortuga mareada ...

¡Salud y kilómetros!

Deja un comentario

Este sitio usa Akismet para reducir el spam. Aprende cómo se procesan los datos de tus comentarios.